Tajemnica tworzenia

 

Odkryłam tajemnicę tworzenia - w sumie czegokolwiek, ale w moim przypadku chodzi o malowanie akwarelami. *^v^*

 

 

Najlepsze, że strategia sukcesu jest niesamowicie prosta! Uwaga - to... PRAKTYKA i CIERPLIWOŚĆ!!! ^^*~~

 

 

Kiedyś wydawało mi się, że wystarczy, że usiądę nad kartką papieru, zrobię szybki szkic a potem machnę kilka razy pędzlem, i już uzyskam efekt, jaki będzie dla mnie zadowalający. Nic bardziej mylnego! Żeby mieć takie wyczucie - kształtu, koloru, perspektywy, proporcji, światłocieni - należy daną rzecz dokładnie i wielokrotnie obejrzeć, a potem ćwiczyć rękę i oko w odtwarzaniu tego obiektu na papierze, aż wypracujemy połączenie wiernego oddania danego tematu z naszą jego interpretacją, która jest w naszym stylu lub w danym momencie odpowiada naszemu poczuciu estetyki. To jest PRAKTYKA.

 

 

Ptaki uczą mnie CIERPLIWOŚCI. Owszem, są artyści, których styl charakteryzuje się położeniem kilku plam koloru, ale ja jestem detalistą, dłubkiem. *^o^* Będę nakładać miliony warstw, cieni, kropek, plam, co czasem bywa moją zgubą, bo za bardzo mieszam odcienie i robi się bałagan, bo robię to za szybko, zanim wyschnie poprzedni kolor, i nie przykładam się do dokładnej obserwacji pierwowzoru, ale kiedy w spokoju skupiam się nad pracą, osiągam efekty które mnie zadowalają. Tak, w tworzeniu tła wykorzystuję charakter akwareli - dużo wody i plamy pigmentów, ale to dopiero baza, na której buduję warstwami ostateczny obraz ptaka. Pióra i puch są prawdziwymi nauczycielami cierpliwości, używam na przemian kolejnych pokładów cieniutkich kreseczek robionych m.in. pędzelkiem modelarskim Bunseido z rozmywaniem kolorów dużym puchatym pędzlem. Zatrzymuję się dopiero, kiedy jestem naprawdę zadowolona z ilości warstw i wtedy uznaję efekt za ostateczny.

Dużą rolę odgrywa CZAS. Na każdego z tych ptaków poświęciłam 5-6 godzin, to nie są szybkie szkice, to nałożenie warstw, czekanie aż wyschną (mogłabym użyć suszarki, ale mi się nie chce), dokładanie kolejnych warstw, praca nad jednym obszarem, kiedy inny wysycha, ale czasami muszę po prostu odejść od szkicownika i dać tym kolorom wysychać w spokoju, żeby nie porobiły się plamy. Nie jestem w tym dobra, jestem niecierpliwa, chciałabym już, teraz, zbyt szybko, i przez to robi się bałagan na kartce... Uczę się tej CIERPLIWOŚCI, dawania sobie CZASU, traktowania procesu malowania jak medytację, bez popędzania samej siebie. Docenienia czynności tworzenia, nie tylko ostatecznego efektu.

 

I nagle uświadomiłam sobie, że mogę namalować WSZYSTKO! Jeśli wystarczająco poznam jakiś temat czy obiekt, poćwiczę szkice, poświęcę temu odpowiednio dużo czasu, żeby przyjrzeć się szczegółom, kolorom, fakturom zamiast gnać na oślep i szybko namalować obraz, mogę przenieść na papier cokolwiek mi się zamarzy. Nie ma już tematów, których "nie maluję, bo nie umiem", są takie, których "jeszcze nie spróbowałam, ale nic mnie nie powstrzyma"! *^0^*~~~

W weekend poświęciliśmy trochę czasu na oglądanie na żywo wyposażenia łazienki, ale większość soboty i niedzieli spędziliśmy na ponownych poszukiwaniach hoteli na nasz japoński wyjazd na koniec roku. I bardzo dobrze, bo udało nam się zmienić zakwaterowanie i  zarezerwować świetny onsen w górach na Sylwestra i Nowy Rok, i bardzo wygodny hotel na początek stycznia w Tokio. *^V^*~~~ Teraz wystarczy poczekać trochę ponad miesiąc i lecimy!

Koty oczywiście będą zaopiekowane, już się cieszą na spędzanie czasu ze swoim ulubionym kolegą, który na pewno je rozpieszcza na lewą stronę!... (no bo są rozpuszczone jak dziadowski bicz, a przecież to raczej nie moja wina! Chyba... *^w^*)

 

 

Ale zanim Japonia, to dopinamy sprawy REMONTOWE. We wtorek spotykam się z naszym koordynatorem od remontu i specjalistą od klimatyzacji a w czwartek podpisujemy umowę kredytową. W tym tygodniu mamy mieć jeszcze pierwsze spotkanie z panią architekt od kuchni, moje wyczekane! ^^*~~ Muszę jeszcze przypomnieć się panu od wymiany okien.

 

 

W tym tygodniu czeka mnie jedno bardzo drogie badanie, które pewnie i tak pokaże, że nie mam problemów neurologicznych (co mnie uraduje, co do tego nie ma wątpliwości!), oraz tuż po nim spotkanie z psiapsiółkami na plotki, co będzie przemiłą rekompensatą tego dnia! *^V^* Jesień wciąż mnie cieszy, otulam się nią jak miękkim szlafrokiem, nie potrafię znaleźć w sobie oburzenia na deszcz i wiatr, niezgody nawet na śnieg, który nas odwiedził w sobotę i został na weekend. ^^*~~ Dziwne, prawda? Ale fajne.

Miłego tygodnia!