Dzieje się!

 

 

Włoskie śniadanie, tak trzeba żyć!... *^V^*

 

 

Kupiłam nowy młynek do kawy i jakość tego napoju w naszym domu znacznie wzrosła.

 

 

 

Okazuje się, że można zmielić ziarna tak, żeby były spójnie jednolite, a nie częściowo pył, częściowo piasek a pomiędzy tym połówki ziaren.... Tak, miałam strasznie kiepski młynek elektryczny. Teraz mam podobno najlepszy na świecie młynek ręczny (tak uważa mistrz świata barristów Tetsu Kasuya ^^*~~) i jestem w nim zakochana! *^0^*~~~ Mieli dokładnie tak drobno jak chcę, bo ma precyzyjne ustawianie grubości przemiału, jest cichy bo ręczny, ale prawie nie trzeba dokładać siły własnej, bardzo łatwo się mieli nawet maksymalną pojemność 40 g na raz (ale jednak jakąś siłę trzeba przyłożyć, więc może będę miała kiedyś "kawowe" bicepsy?... *^0^*). Po raz kolejny okazało się, że jak się używa dobrych narzędzi przeznaczonych dokładnie do naszego zadania, to wykonanie tej pracy jest łatwe i przyjemne, i daje świetne rezultaty. Oby tak samo było w innych wypadkach, bo...

 

 

Dzieje się!!!

 

 

W środę spotkałam się z panem z firmy remontującej mieszkania, żeby omówić zakres prac, uaktualnić nasze potrzeby i ich cennik, czyli ruszamy z remontem mieszkania po moich rodzicach a na jego końcu dojdzie do przeprowadzki i szczęśliwego zamieszkania. ^^*~~ W tym tygodniu dostaniemy kosztorys prac wstępnych, idziemy podpisać umowę i porozmawiać z panią architekt o projekcie wszystkiego - dostaniemy własną panią architekt! *^O^* Mam tylko nadzieję, że ten remont nas nie wykończy, ale ponieważ ktoś inny ma koordynować to wszystko, to na niego spadną nerwy związane z pilnowaniem podwykonawców i dostawców, a my tylko będziemy palcem w katalogu i na żywo pokazywać, co chcemy i gdzie to umieścić. (No, i będziemy robić przelewy za to wszystko oczywiście... *^w^*) Pracy będzie sporo, bo to stare mieszkanie, więc najpierw trzeba doprowadzić je do stanu developerskiego, a dopiero potem będzie do wykończenia. Już wygrzebujemy notatki z dawno wybranymi sprzętami agd, planujemy kolory ścian, kafelków, podłóg!... Jak wszystko dobrze pójdzie (a innego scenariusza w ogóle nie przewiduję) to późną jesienią będziemy przeprowadzeni!

Wzięłam się za czytanie pierwszej z książek, które przywiozłam z Japonii. Nie powiem, żeby mi to szybko szło, ale... 

 

Na pierwszy ogień wybrałam zbiór 16-stu esejów Kaori Ekuni pod tytułem "We usually weekend together", którego tematem są "słodko-gorzkie historie" z małżeńskiego życia autorki. Idzie mi wolno, w każdym zdaniu znajduję nieznane mi znaki, które sprawdzam, zapisuję w zeszycie do tego przeznaczonym, po przeczytaniu kilku zdań odkładam książkę i skupiam się na powtarzaniu słówek, pisaniu znaków, żeby je sobie utrwalić. Tak, robię notatki w książce a potem kilka razy staram się przeczytać dany fragment płynnie. Ale jestem pozytywnie zaskoczona moim poziomem japońskiego bo idzie mi to o wiele łatwiej niż się spodziewałam! Na przykład okazuje się, że znam znaczenie wielu słów, tylko muszę sobie przypomnieć ich zapis, nie mam braków w gramatyce, nie tylko przebiegam wzrokiem po słówkach ale naprawdę rozumiem sens każdego zdania. Pewnie to też zasługa sposobu narracji autorki, przekonam się, kiedy sięgnę po inne książki. Ale jest nadzieja, że może kiedyś przeczytam w oryginale Murakamiego, Kirino, Dazai?... *^V^*~~~

Papugując po Czajce powiem, że książkę zakładam zakładką z letnią kampanią czytelniczą wydawnictwa Shueisha. ^^*~~ (Tekst obok kota brzmi "Ludzie lubią się martwić." Nie wiem dlaczego tak... Ale jak o tym pomyśleć, to można dojść do wniosku, że niektórzy ludzie rzeczywiście lubią być zawsze zmartwieni, ciekawe... *^n^*)

Weekend spędziliśmy w domu, zajadając pieczonego kurczaka w sobotę i makaron z pesto w niedzielę, makaron zrobił mąż oczywiście! ^^*~~ Najbliższe dwa tygodnie upłyną pod znakiem zawodów sumo, w niedzielę zaczął się lipcowy turniej w Nagoya!

To ja teraz zmykam na OSTATNIĄ mam nadzieję w dłuższej perspektywie wizytę u dentysty, a Wam życzę miłego tygodnia!!!